1. من به خداوند توکّل دارم.چرا به من می‌گویید:«مانند پرنده به کوهها فرار کن.
2. زیرا شریران کمان به دست گرفتهو تیر را به زه نهاده‌اندتا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.
3. در زمانی که نیکی از بین رفته است،نیکان چه می‌توانند بکنند؟»
4. خداوند در معبد مقدّس خویش است.تخت خدا در آسمان استوار است.او همه‌جا مراقب مردم استو هرچه می‌کنند، می‌داند.
5. خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد.او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.
6. بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستدو نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.
7. خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌داردو درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.