1. خوشا به حال کسی‌کهبا شریران مشورت نمی‌کندو به راه گناهکاران نمی‌رودو با مسخره‌کنندگان همنشین نمی‌شود،
2. بلکه خوشی او اطاعت از شریعت خداوند استو شب و روز به دستورات او می‌اندیشد.
3. او مانند درختی است که در کنار نهر آب کاشته شده باشد،میوهٔ خود را در موسمش می‌دهدو برگهایش پژمرده نمی‌گرددو در همهٔ کارهای خود موفّق است.
4. امّا شریران چنین نیستند.بلکه آنان مانند کاهی هستند که باد آنها را پراکنده می‌سازد.
5. بنابراین شریران در روز داوری محکوم خواهند گردیدو در جمع ایمانداران نخواهند ایستاد.
6. خداوند راهنما و حافظ نیكوکاران استامّا عاقبت بدکاران هلاکت و نابودی است.