15. Hulle water het opgeraak. Sy het die kind onder ’n bos neergesit.
16. Sy het eenkant toe gestap, omtrent so ver as wat ’n mens met ’n pyl kan skiet. Sy wou nie sien hoe haar kind doodgaan nie. Terwyl sy daar eenkant sit, het sy begin huil.
17. God het gehoor toe die kind huil en deur sy Engel uit die hemel gesê: “Wat is fout, Hagar? Moenie bang wees jou kind gaan sterf nie. God het hom gehoor daar waar hy onder die struike lê.
18. Gaan tel hom op en troos hom, want Ek sal hom nog eendag ’n groot nasie maak.”