29. Toe het Moses vir hom gesê: “Sodra ek uit die stad is, sal ek my hande in gebed na die Here uitsteek. Dan sal die donderslae ophou, en daar sal nie meer hael wees nie, dat u kan besef dat hierdie land aan die Here behoort.
30. Wat u en u amptenare betref, ek weet u het nog nie ontsag vir God, die Here, nie.”
31. Die vlas- en die garsoes is vernietig omdat die gars in die aar en die vlas in die knop was,
32. maar die koring en die sorghum is nie vernietig nie omdat dit later ryp word.
33. Moses is van die farao af weg uit die stad uit, en hy het sy hande in gebed na die Here uitgesteek. Die donderslae en die hael het opgehou en die stortbuie het bedaar.
34. Toe die farao sien die reën, hael en donderslae hou op, het hy maar weer verkeerd gedoen. Hy en sy amptenare was onversetlik.
35. Die farao het koppig gebly en die Israeliete nie laat gaan nie, soos die Here vooraf deur Moses gesê het.