31. Aan Joab en die hele leër by hom het Dawid gesê: “Skeur julle klere; trek rouklere aan en rou oor Abner.”Koning Dawid het self agter die draagbaar gestap.
32. Toe hulle Abner in Hebron begrawe het, het die koning hardop gehuil by die graf, en die hele leër het ook gehuil.
33. Die koning het 'n klaaglied oor Abner gesing:“Moes Abner dan so 'n eerlose dood sterwe?
34. Jou hande was nie geboei nie,jou voete nie met kettings gebind nie.Jy het omgekom soos een wat deur misdadigers omkom.”Toe het die leër se gehuil oor hom eens so erg geword.
35. Die hele leër het Dawid probeer oorreed om iets te eet terwyl dit nog dag was, maar hy het 'n eed afgelê: “Mag God my om die lewe bring as ek voor sononder brood of ander kos eet!”
36. Almal het opgemerk dat hy nie eet nie en hulle het dit goedgevind. Hulle was tevrede met alles wat die koning gedoen het.
37. Die hele leër en die ganse Israel was toe oortuig dat die koning niks met Abner seun van Ner se dood te doen gehad het nie.