6. เราส่งอัสซีเรียไปปราบชนชาติอธรรมไปเล่นงานชนชาติที่ยั่วโทสะเราให้ไปปล้นและริบทรัพย์สินและเหยียบย่ำเขาดั่งย่ำโคลนในถนน
7. แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้นไม่ได้คิดตามนั้นเป้าหมายของเขาคือล้างผลาญทำลายชนชาติต่างๆ ให้ดับสูญ
8. เขากล่าวว่า ‘แม่ทัพของเราล้วนแต่เป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?
9. คาลโนไม่ได้เหมือนคารเคมิชหรอกหรือ?ฮามัทก็เหมือนอารปัดไม่ใช่หรือ?และสะมาเรียก็เหมือนดามัสกัสไม่ใช่หรือ?
10. เช่นเดียวกับที่เรายึดบรรดาอาณาจักรที่เต็มไปด้วยรูปเคารพอาณาจักรซึ่งมีรูปเคารพมากกว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
11. เราจะไม่จัดการกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพต่างๆเหมือนที่เราทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของพวกเขาหรือ?’”
12. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงจัดการกับภูเขาศิโยนและเยรูซาเล็มเรียบร้อยแล้ว พระองค์จะตรัสว่า “เราจะลงโทษกษัตริย์อัสซีเรียเพราะใจที่เย่อหยิ่งอหังการและท่าทีที่ยโสโอหังของเขา
13. เพราะเขาโอ้อวดว่า“ ‘เราทำการนี้ด้วยกำลังแห่งน้ำมือของเราและด้วยสติปัญญาของเรา เพราะเรามีความเข้าใจเรารื้อพรมแดนของประชาชาติต่างๆปล้นทรัพย์สมบัติของเขาเราปราบบรรดากษัตริย์ของพวกเขาเฉกเช่นผู้พิชิต
14. มือของเราฉกชิงทรัพย์สมบัติของประชาชาติต่างๆเหมือนคนเอื้อมไปเก็บรังนกเรารวบรวมประเทศทั้งปวงเหมือนคนเก็บไข่ที่ถูกทิ้งไว้ไม่มีหน้าไหนกล้าขยับปีกหรือปริปากร้อง’ ”
15. ขวานจะยกตนขึ้นข่มผู้ใช้มันหรือ?เลื่อยจะอวดเบ่งทับถมผู้เลื่อยหรือ?เฉกเช่นไม้ตะพดจะแกว่งใส่ผู้ใช้มันหรือ?หรือไม้กระบองกวัดแกว่งเข้าใส่ผู้ที่ถือมันหรือ?
16. ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะทรงส่งโรคระบาดมาล้างผลาญเหนือนักรบแข็งแกร่งของเขาจะมีไฟไหม้ลุกโชติช่วงภายใต้ความจองหองพองขนของพวกเขา
17. พระผู้เป็นแสงสว่างแห่งอิสราเอลจะกลายเป็นไฟองค์บริสุทธิ์ของพวกเขาจะเป็นเปลวเพลิงซึ่งเผาผลาญต้นหนามน้อยใหญ่ของเขาวอดสิ้นภายในวันเดียว
18. ป่าอันมโหฬารและท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์ของเขาจะถูกทำลายไปสิ้นเหมือนคนป่วยที่ชีวิตถูกกัดกร่อนไป
19. ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลืออยู่น้อยนิดขนาดเด็กก็ยังเขียนตัวเลขจำนวนนั้นได้
20. ในวันนั้นชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลคือวงศ์วานของยาโคบซึ่งรอดชีวิตจะไม่พึ่งผู้นั้นซึ่งปราบพวกตนลงแต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลอย่างแท้จริง
21. ชนหยิบมือที่เหลืออยู่จะกลับมาชนหยิบมือที่เหลือของยาโคบจะกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์
22. โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงแม้ประชากรของเจ้าจะมากมายเหมือนทรายชายทะเลก็จะมีคนเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้นที่จะกลับมาหายนะครั้งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วอย่างเหลือล้นและชอบธรรม