1. วิบัติแก่บรรดาผู้ออกบทบัญญัติอันไม่เป็นธรรมวิบัติแก่ผู้ที่ออกกฎหมายกดขี่ข่มเหง
2. เพื่อริดรอนสิทธิของผู้ยากไร้และไม่ให้ความยุติธรรมแก่ประชากรผู้ถูกข่มเหงของเราทำให้หญิงม่ายตกเป็นเหยื่อของพวกเขาและลูกกำพร้าพ่อถูกปล้น
3. พวกเจ้าจะทำอย่างไรในวันลงทัณฑ์เมื่อภัยพิบัติมาจากแดนไกล?เจ้าจะหนีไปพึ่งใคร?เจ้าจะเอาทรัพย์สมบัติไปเก็บไว้ที่ไหน?
4. จะไม่มีอะไรเหลือ นอกจากต้องไปคุดคู้อยู่ในหมู่เชลยหรือไม่ก็ล้มลงในหมู่คนที่ถูกฆ่าตายถึงขนาดนี้แล้วพระพิโรธของพระเจ้าก็ยังไม่หันเหพระองค์ยังคงเงื้อพระหัตถ์ค้างอยู่
5. “วิบัติแก่ชาวอัสซีเรีย ผู้เป็นไม้เรียวแห่งความโกรธของเราผู้ถือกระบองแห่งความกริ้วของเรา!
6. เราส่งอัสซีเรียไปปราบชนชาติอธรรมไปเล่นงานชนชาติที่ยั่วโทสะเราให้ไปปล้นและริบทรัพย์สินและเหยียบย่ำเขาดั่งย่ำโคลนในถนน
7. แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้นไม่ได้คิดตามนั้นเป้าหมายของเขาคือล้างผลาญทำลายชนชาติต่างๆ ให้ดับสูญ
8. เขากล่าวว่า ‘แม่ทัพของเราล้วนแต่เป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?
9. คาลโนไม่ได้เหมือนคารเคมิชหรอกหรือ?ฮามัทก็เหมือนอารปัดไม่ใช่หรือ?และสะมาเรียก็เหมือนดามัสกัสไม่ใช่หรือ?
10. เช่นเดียวกับที่เรายึดบรรดาอาณาจักรที่เต็มไปด้วยรูปเคารพอาณาจักรซึ่งมีรูปเคารพมากกว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
11. เราจะไม่จัดการกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพต่างๆเหมือนที่เราทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของพวกเขาหรือ?’”
12. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงจัดการกับภูเขาศิโยนและเยรูซาเล็มเรียบร้อยแล้ว พระองค์จะตรัสว่า “เราจะลงโทษกษัตริย์อัสซีเรียเพราะใจที่เย่อหยิ่งอหังการและท่าทีที่ยโสโอหังของเขา
13. เพราะเขาโอ้อวดว่า“ ‘เราทำการนี้ด้วยกำลังแห่งน้ำมือของเราและด้วยสติปัญญาของเรา เพราะเรามีความเข้าใจเรารื้อพรมแดนของประชาชาติต่างๆปล้นทรัพย์สมบัติของเขาเราปราบบรรดากษัตริย์ของพวกเขาเฉกเช่นผู้พิชิต
14. มือของเราฉกชิงทรัพย์สมบัติของประชาชาติต่างๆเหมือนคนเอื้อมไปเก็บรังนกเรารวบรวมประเทศทั้งปวงเหมือนคนเก็บไข่ที่ถูกทิ้งไว้ไม่มีหน้าไหนกล้าขยับปีกหรือปริปากร้อง’ ”
15. ขวานจะยกตนขึ้นข่มผู้ใช้มันหรือ?เลื่อยจะอวดเบ่งทับถมผู้เลื่อยหรือ?เฉกเช่นไม้ตะพดจะแกว่งใส่ผู้ใช้มันหรือ?หรือไม้กระบองกวัดแกว่งเข้าใส่ผู้ที่ถือมันหรือ?
16. ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะทรงส่งโรคระบาดมาล้างผลาญเหนือนักรบแข็งแกร่งของเขาจะมีไฟไหม้ลุกโชติช่วงภายใต้ความจองหองพองขนของพวกเขา
17. พระผู้เป็นแสงสว่างแห่งอิสราเอลจะกลายเป็นไฟองค์บริสุทธิ์ของพวกเขาจะเป็นเปลวเพลิงซึ่งเผาผลาญต้นหนามน้อยใหญ่ของเขาวอดสิ้นภายในวันเดียว
18. ป่าอันมโหฬารและท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์ของเขาจะถูกทำลายไปสิ้นเหมือนคนป่วยที่ชีวิตถูกกัดกร่อนไป
19. ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลืออยู่น้อยนิดขนาดเด็กก็ยังเขียนตัวเลขจำนวนนั้นได้
20. ในวันนั้นชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลคือวงศ์วานของยาโคบซึ่งรอดชีวิตจะไม่พึ่งผู้นั้นซึ่งปราบพวกตนลงแต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลอย่างแท้จริง
21. ชนหยิบมือที่เหลืออยู่จะกลับมาชนหยิบมือที่เหลือของยาโคบจะกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์
22. โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงแม้ประชากรของเจ้าจะมากมายเหมือนทรายชายทะเลก็จะมีคนเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้นที่จะกลับมาหายนะครั้งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วอย่างเหลือล้นและชอบธรรม
23. องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์นี่แหละจะใช้หายนะซึ่งกำหนดไว้แล้วลงทัณฑ์ดินแดนทั้งหมด
24. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า“ประชากรของเราในศิโยนเอ๋ยอย่ากลัวชาวอัสซีเรียซึ่งเอาไม้เรียวเฆี่ยนเจ้าเอาไม้กระบองฟาดเจ้าเหมือนที่อียิปต์ได้ทำ
25. โทสะของเราที่พลุ่งขึ้นต่อเจ้าจะยุติลงในไม่ช้านี้และความโกรธของเราจะหันไปทำลายล้างพวกเขา”
26. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะใช้แส้ฟาดพวกเขาเหมือนเมื่อทรงปราบชาวมีเดียนที่ศิลาแห่งโอเรบจะทรงยกไม้เท้าขึ้นฟาดแม่น้ำทั้งหลายเหมือนที่ทรงกระทำในอียิปต์
27. ในวันนั้นภาระที่พวกเขาวางไว้จะถูกยกออกจากบ่าของพวกเจ้าแอกของพวกเขาจะพ้นจากคอของพวกเจ้าแอกนั้นจะถูกหักเพราะพวกเจ้าเติบโตขึ้นจนอ้วนพี
28. พวกเขาเข้ามาทางเมืองอัยยาทผ่านมิโกรนและสะสมเสบียงและอาวุธที่มิคมาช
29. พวกเขาผ่านด่านมาและพูดกันว่า“เราจะตั้งค่ายพักแรมที่เกบา”รามาห์สะทกสะท้านกิเบอาห์ของซาอูลเตลิดหนี
30. ร้องออกมาเถิด ธิดาแห่งกัลลิมเอ๋ย!ไลชาห์เอ๋ย จงฟังเถิด!อานาโธทที่น่าสงสารเอ๋ย!
31. มัดเมนาห์เตลิดหนีชาวเกบิมหลบเข้าที่ซ่อน
32. ในวันนี้พวกเขาจะหยุดอยู่ที่โนบจะชูหมัดหราบนภูเขาของธิดาแห่งศิโยนที่ภูเขาแห่งเยรูซาเล็ม
33. ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะทรงโค่นกิ่งทั้งหลายด้วยฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่ต้นไม้สูงตระหง่านจะถูกโค่นต้นที่สูงผงาดถูกโค่นราบ
34. พระองค์จะทรงใช้ขวานฟันป่าทึบเลบานอนจะล้มลงต่อหน้าองค์ทรงฤทธิ์