21. ไม่มีภยันตรายตกแก่ผู้ชอบธรรมแต่คนชั่วจะทุกข์ร้อนแสนสาหัส
22. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังปากที่มุสาหลอกลวงแต่ทรงชื่นชมผู้ที่ซื่อสัตย์
23. คนฉลาดหลักแหลมไม่อวดรู้แต่ใจของคนโง่ป่าวร้องความโง่เขลาออกมา
24. มือที่ขยันขันแข็งจะครอบครองแต่ความเกียจคร้านจบลงด้วยการเป็นทาสแรงงาน
25. ความวิตกกังวลทำให้หนักใจแต่คำปลอบโยนทำให้ใจพองโต
26. คนชอบธรรมเลือกคบเพื่อนส่วนทางของคนชั่วพาตนเองหลงเตลิดไป