1. ผู้ที่รักคำสั่งสอนก็รักความรู้ส่วนผู้ที่เกลียดชังคำตักเตือนก็โง่เขลา
2. คนดีย่อมได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้าแต่พระองค์ทรงประณามคนเจ้าเล่ห์
3. ไม่มีใครยั่งยืนอยู่ได้ด้วยความชั่วแต่รากฐานของคนชอบธรรมจะไม่คลอนแคลน
4. ภรรยาที่ดีเป็นมงกุฎของสามีส่วนภรรยาที่ทำให้ขายหน้าเป็นความผุกร่อนในกระดูกของเขา
5. แผนการของคนชอบธรรมนั้นยุติธรรมส่วนคำแนะนำของคนชั่วนั้นหลอกลวง
6. วาจาของคนชั่วซุ่มดักเอาชีวิตส่วนถ้อยคำของคนเที่ยงธรรมช่วยกอบกู้เขา
7. คนอธรรมจะย่อยยับและสูญสิ้นแต่บ้านของคนชอบธรรมตั้งมั่นคง
8. คนเราได้รับการยกย่องตามไหวพริบปฏิภาณของตนส่วนคนหัวทึบย่อมเป็นที่ดูหมิ่น
9. เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรแต่มีบริวารใช้สอยก็ดีกว่าทำท่าวางโตแต่ไม่มีจะกิน
10. คนชอบธรรมห่วงใยแม้แต่ความเป็นอยู่ของสัตว์ที่เขาเลี้ยงส่วนความกรุณาของคนอธรรมก็ยังโหดเหี้ยม
11. ผู้ซึ่งไถพรวนที่ดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์ส่วนคนที่เอาแต่เพ้อฝันก็ไร้สามัญสำนึก
12. คนชั่วโลภอยากได้ของโจรแต่รากฐานของคนชอบธรรมเจริญงอกงาม
13. คนชั่วจะติดกับเพราะวาจาชั่วของตนส่วนคนชอบธรรมหลุดพ้นจากความทุกข์ร้อน
14. ผลจากวาจาทำให้คนเราได้รับสิ่งดีๆเหมือนที่ได้รับรางวัลจากการกระทำของตน
15. คนโง่คิดว่าทางของตนถูกต้องส่วนคนฉลาดยอมรับฟังคำแนะนำ
16. คนโง่เขลาระเบิดอารมณ์ส่วนคนฉลาดไม่ใส่ใจคำสบประมาท
17. พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริงส่วนพยานเท็จพูดโกหก
18. คำพูดพล่อยๆ ทิ่มแทงเหมือนดาบแต่วาจาของคนเฉลียวฉลาดก็เยียวยารักษา
19. คำพูดที่สัตย์จริงไม่มีวันสูญสลายส่วนคำโกหกไม่ช้าก็ถูกจับได้
20. ใจที่กะการชั่วร้ายเต็มไปด้วยอุบายล่อลวงส่วนผู้ที่ส่งเสริมความสงบสุขมีแต่ความยินดี
21. ไม่มีภยันตรายตกแก่ผู้ชอบธรรมแต่คนชั่วจะทุกข์ร้อนแสนสาหัส
22. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังปากที่มุสาหลอกลวงแต่ทรงชื่นชมผู้ที่ซื่อสัตย์
23. คนฉลาดหลักแหลมไม่อวดรู้แต่ใจของคนโง่ป่าวร้องความโง่เขลาออกมา
24. มือที่ขยันขันแข็งจะครอบครองแต่ความเกียจคร้านจบลงด้วยการเป็นทาสแรงงาน
25. ความวิตกกังวลทำให้หนักใจแต่คำปลอบโยนทำให้ใจพองโต
26. คนชอบธรรมเลือกคบเพื่อนส่วนทางของคนชั่วพาตนเองหลงเตลิดไป
27. คนเกียจคร้านไม่ยอมแม้แต่จะปิ้งเนื้อที่คนอื่นหามาให้แต่คนขยันปิ้งเนื้อที่ตนเองหามาได้