22. ทรงกระทำการอัศจรรย์ในดินแดนของฮามและสิ่งที่น่าเกรงขามที่ทะเลแดง
23. ดังนั้นพระองค์จึงตรัสว่าจะทรงทำลายพวกเขายังดีที่โมเสสผู้ทรงเลือกสรรไว้ได้เข้าเฝ้า ทูลทัดทานเพื่อหันเหพระพิโรธไม่ให้ทำลายพวกเขา
24. ต่อมาพวกเขาก็ดูหมิ่นดินแดนอันน่ารื่นรมย์นั้นพวกเขาไม่เชื่อพระสัญญาของพระองค์
25. พวกเขากลับพร่ำบ่นอยู่ในเต็นท์ที่พักและไม่เชื่อฟังองค์พระผู้เป็นเจ้า
26. พระองค์จึงทรงชูพระหัตถ์ปฏิญาณกับพวกเขาว่าพระองค์จะทรงให้พวกเขาล้มตายในถิ่นกันดาร
27. จะทรงกระทำให้ลูกหลานของพวกเขาไปตกอยู่ในหมู่ชนชาติทั้งหลายกระจัดกระจายไปยังดินแดนต่างๆ
28. พวกเขาเข้าเทียมแอกกับพระบาอัลที่เปโอร์และรับประทานเครื่องเซ่นสังเวยแก่เหล่าเทพเจ้าอันไร้ชีวิต
29. พวกเขายั่วยุพระพิโรธของพระองค์ด้วยการทำชั่วต่างๆ นานาและเกิดโรคระบาดในหมู่พวกเขา
30. แต่ฟีเนหัสได้ลุกขึ้นจัดการโรคระบาดจึงหยุด
31. นับเป็นความชอบธรรมของเขาสืบไปทุกชั่วอายุ
32. ที่แหล่งน้ำเมรีบาห์ก็เช่นกัน พวกเขาทำให้พระองค์ทรงพระพิโรธและทำให้โมเสสเดือดร้อนไปด้วย