4. Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,
5. me qëllim që të shoh mirëqenien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.
6. Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.
7. Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
8. Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
9. I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
10. I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
11. Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
12. Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
13. Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
14. U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
15. Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
16. Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
17. toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.