21. အနှစ်လေးဆယ်ပတ်လုံးသဲကန္တာရတွင်ကိုယ်တော်သည်သူတို့လိုသမျှသော အစားအစာကိုပေးတော်မူပါ၏။သူတို့အဝတ်သည်အဘယ်အခါ၌မျှ မဟောင်းမနွမ်းရပါ။သူတို့၏ခြေသည်မပွန်းမရောင်ရပါ။
22. ``ကိုယ်တော်သည်သူတို့အားမိမိတို့နယ် စပ်တွင် ရှိသောနိုင်ငံများနှင့်၊လူမျိုးများကိုနှိမ်နင်းခွင့်ပေးတော်မူပါ၏။သူတို့သည်ရှိဟုန်မင်းအစိုးရသည့် ဟေရှဘုန်ပြည်ကိုလည်းကောင်းသြဃမင်းအစိုးရသည့်ဗာရှန်ပြည်ကို လည်းကောင်း သိမ်းပိုက်ကြပါ၏။
23. ကိုယ်တော်သည်သူတို့အားကောင်းကင်ကြယ်များကဲ့သို့များပြားသည့် သားသမီးများကိုပေးသနားတော်မူပါ၏။ထိုနောက်သူတို့ဘိုးဘေးများအားကိုယ်တော်ကတိထားတော်မူသောပြည်တော်ကိုသိမ်းပိုက်စေကာထိုပြည်တွင်နေထိုင်စေတော် မူပါ၏။
24. သူတို့သည်ခါနာန်ပြည်ကိုသိမ်းယူကြ ရပါ၏။ထိုပြည်တွင်နေထိုင်သူတို့အားကိုယ်တော် နှိမ်နင်းတော်မူပါ၏။ကိုယ်တော်သည်မိမိ၏လူမျိုးတော်အား ခါနာန်ပြည်ဘုရင်များနှင့်ပြည်သူတို့ကိုပြုချင်သလိုပြုနိုင်သော တန်ခိုးပေးတော်မူပါ၏။
25. ကိုယ်တော်၏လူမျိုးတော်သည်ခံတပ်မြို့များ၊ မြေသြဇာကောင်းသည့်ပြည်၊ဘဏ္ဍာအမျိုးမျိုးနှင့်ပြည့်ဝသည့်အိမ်များ အဆင်သင့်တူးထားပြီးရေတွင်းများသံလွင်ပင်များသစ်သီးပင်များနှင့် စပျစ်ဥယျာဉ်များကိုသိမ်းယူကြရပါ၏။သူတို့သည်စိတ်ရှိသမျှစားသောက်ကာ ဝဖြိုးလာကြပါ၏။ကိုယ်တော်ပေးတော်မူသောကောင်းမြတ်သည့် အရာတို့ကိုခံစားကြရပါ၏။
26. ``သို့ရာတွင်ကိုယ်တော်၏လူမျိုးတော်သည်ပုန်ကန်ကာကိုယ်တော်၏စကားကို နားမထောင်ကြပါ။သူတို့သည်ကိုယ်တော်၏ပညတ်တရားတော်ကို ပစ်ပယ်ကြပါ၏။မိမိတို့အားသတိပေးသူ၊ မိမိတို့အား ကိုယ်တော်ထံပြန်လာရန်ပြောကြားသူပရောဖက်များအား သတ်ဖြတ်ကြပါ၏။သူတို့သည်ကိုယ်တော်အားအကြိမ်ကြိမ် စော်ကားကြပါ၏။
27. သို့ဖြစ်၍ကိုယ်တော်ရှင်သည်ရန်သူတို့အားသူတို့ကိုနှိမ်နင်းအုပ်စိုးခွင့်ပေးတော်မူ ပါ၏။သူတို့သည်ဒုက္ခရောက်သဖြင့်ကူမတော်မူပါဟု အထံတော်သို့အော်ဟစ်ကြပါ၏။ထိုအခါကိုယ်တော်သည်ကောင်းကင်ဘုံမှ ကြားတော်မူ၍ကရုဏာတော်ကြီးမားသည်နှင့်အညီသူတို့အားရန်သူများလက်မှကယ်ဆယ်ရန် ခေါင်းဆောင်များကိုစေလွှတ်တော်မူပါ၏။
28. ငြိမ်းချမ်းမှုပြန်လည်ရရှိကြသောအခါသူတို့သည်တစ်ဖန်အပြစ်ကူးလွန်ကြပြန်သဖြင့်ကိုယ်တော်သည်သူတို့အားရန်သူများ၏လက်သို့ တစ်ဖန်အပ်တော်မူပါ၏။သို့ရာတွင်သူတို့သည်နောင်တရလျက်မိမိတို့အားကယ်တော်မူရန်အထံတော်သို့ တောင်းလျှောက်ကြသောအခါကိုယ်တော်သည်ကောင်းကင်ဘုံမှကြားတော်မူပါ၏။ကရုဏာတော်ကြီးမားတော်မူသည့်အလျောက်သူတို့အားအကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန် ကယ်ဆယ်တော်မူပါ၏။