3. زیرا که از شراب عقل‌سوزِ زنای او قومها همه نوشیدند.و شاهان زمین با او زنا کردند،و تاجران زمین از کثرت تجمّلات اودولتمند شدند.»
4. آنگاه صدایی دیگر از آسمان شنیدم که گفت:«ای قوم من، از این شهر بیرون آیید،مبادا شریک گناهان او شوید،مبادا سهمی از بلاهای او به شما رسد،
5. زیرا که گناهان او اینک تا به فلک رسیده،و خدا جنایات او را به یاد آورده است.
6. همان را که او داده به او پس دهید؛مزد هرآنچه کرده، دوچندان بپردازید.از جام خودش معجونِ مضاعف به او بنوشانید.
7. به او همان اندازه عذاب و اندوه دهیدکه او جلال و شکوه به خود می‌داد.زیرا که در دل به خود می‌بالد که،”من چنان می‌نشینم که ملکه‌ای می‌نشیند.بیوه نیستم و هرگز به ماتم نخواهم نشست.“
8. از این روست که بلاهایش یک روزه بر او نازل خواهد شد،بلای مرگ و ماتم و قحطی.و در آتش خواهد سوخت.زیرا که قدیر است آن خداوندْ خدایی که او را کیفر می‌دهد.»