غزل غزل‌ها 4:2 هزارۀ نو (NMV)

دندانهایت به گله‌ای پشم‌بریده مانَد،که تازه از شستشو برآمده باشند؛هر یک از آنها جفت خویش را دارند،و از ایشان یکی هم تنها نیست.

غزل غزل‌ها 4

غزل غزل‌ها 4:1-10