1. ای یهوه، تو خدای من هستی،تو را برمی‌افرازم و نامت را می‌ستایم،زیرا که اعمال عجیب کرده‌ای،و تدبیرات قدیم خود را به انجام رسانیده‌ای،در امانت و راستی.
2. شهر را به پشته‌ای بدل کرده‌ای،و شهر مستحکم را به ویرانه‌ای؛کاخ بیگانگان دیگر شهری نیست،و هرگز از نو بنا نخواهد شد.
3. پس ملتهای نیرومند تو را حرمت خواهند داشت،و شهرهای اقوامِ ستم‌پیشه از تو خواهند ترسید.
4. تو برای بینوایان پناهگاه بوده‌ای،پناهگاهی برای نیازمندان به هنگام تنگی.در توفانها آنان را سرپناهی،در گرمای روز سایۀ خود را بر آنان می‌گستری.زیرا دَم ستمگران مانند وزش توفان است بر دیوار،
5. و چون گرمای بیابان.تو هیاهوی بیگانگان را خاموش می‌سازی؛چنانکه سایۀ ابری گرمای سوزان را فرو می‌نشاند،همچنان آواز ستمگران خاموش می‌گردد.