تو برای بینوایان پناهگاه بودهای،پناهگاهی برای نیازمندان به هنگام تنگی.در توفانها آنان را سرپناهی،در گرمای روز سایۀ خود را بر آنان میگستری.زیرا دَم ستمگران مانند وزش توفان است بر دیوار،