14. Cans hoff iawn gan dy weision di,ei meini a’i magwyrau,Maent yn tosturio wrth ei llwch,a’i thristwch, a’i thrallodau.
15. Yno yr holl genhedloedd bywyr Arglwydd Dduw a ofnant:A’r holl frenhionedd trwy y byd,a ront yt gyd-ogoniant.
16. Pan adeileder Sion wych,a hon yn ddrych i’r gwledydd:Pan weler gwaith yr Arglwydd ne’,y molir e’n dragywydd.
17. Edrychodd hwn ar weddi’r gwael,rhoes iddynt gael ei harchau:
18. Scrifennir hyn: a’r oes yn ola gaiff ei ganmol yntau.
19. Cans Duw edrychodd o’r nef fry,ar ei gyssegrdy, Sion:
20. Clybu ei griddfan, er rhyddhauplant angau ’i garcharorion.
21. Fel y cydleisient hwy ar gân,yn Seion lân, ei foliant:Ac ynghaer-Salem yr un wedd,ei fowredd a’i ogoniant.
22. Hyn fydd pan gasglo pawb ynghyd,yn unfryd iw foliannu:A’r holl dyrnasoedd dont yngwyddyr Arglwydd, iw wasnaethu.
23. Duw ar y ffordd lleihâdd fy nerth,byrrhâdd fy mrhydferth ddyddiau:A mi’n disgwyl rhyddhâd ar gais,
24. yno y dywedais innau.O Dduw na thorr fy oes yn frau,ynghanol dyddiau f’oedran:Dy flynyddoedd di sydd erioed,o oed i oed y byddan.
25. Di yn y dechrau dodaist sail,odd’ isod adail daiar:A chwmpas wybren uwch ein llaw,yw gwaith dy ddwylaw hawddgar.