17. Toe roep hy die jongman wat hom bedien en sê: “Gooi hierdie vrou uit my teenwoordigheid uit en sluit die deur agter haar toe.”
18. Sy het ’n rok met lang moue aangehad, want so het die maagdelike dogters van die koning aangetrek. Toe het sy bediende haar buitentoe gevat en die deur agter haar toegesluit.
19. Tamar het as op haar kop gesit en haar rok met lang moue aan haar geskeur en sy het haar hand op haar kop gesit en al huilende weggegaan.
20. Toe het Avshalom, haar broer, vir haar gesê: “Was jou broer Amnon by jou? Swyg egter nou, my suster! Hy is jou broer, sit jou hart nie op hierdie saak nie.” So het Tamar as ’n verlatene in die huis van haar broer Avshalom gebly.
21. Toe koning Dawid van al hierdie dinge hoor, was hy baie kwaad,
22. maar Avshalom het nie met Amnon kwaad of goed gepraat nie, want Avshalom het Amnon gehaat omdat hy sy suster Tamar onteer het.
23. Dit het gebeur na twee volle jare dat Avshalom skaapskeerders gehad het in Ba’al-Hatzor wat naby Efrayim is en Avshalom het al die koning se seuns genooi.
24. Avshalom het by die koning gekom en gesê: “Let op, u dienskneg het skaapskeerders. Laat die koning en sy diensknegte asseblief saam met u dienskneg gaan.”
25. Die koning sê egter vir Avshalom: “Nee, my seun, ons moenie almal gaan nie, want ons sal lastig wees vir jou.” Alhoewel hy by hom aangehou het, wou hy nie gaan nie, maar het hom geseën.
26. Toe sê Avshalom: “So nie, laat my broer Amnon saam met ons gaan.” Die koning sê vir hom: “Waarom moet hy saam met jou gaan?”
27. Toe Avshalom egter by hom aanhou, het hy Amnon en al die seuns van die koning saam met hom laat gaan.
28. Avshalom het sy diensknegte beveel en gesê: “Kyk nou, wanneer Amnon se binneste vrolik is met wyn en wanneer ek vir julle sê: ‘Slaan Amnon dood,’ dan moet julle hom doodmaak. Moenie bang wees nie; het ékself julle nie beveel nie? Wees vol moed en dapper.”
29. Die diensknegte van Avshalom het met Amnon gedoen net soos Avshalom beveel het. Toe het al die seuns van die koning opgestaan en elkeen het op sy muil geklim en gevlug.
30. Nou dit was terwyl hulle op pad was dat die verslag by Dawid uitgekom het wat sê: “Avshalom het al die seuns van die koning doodgeslaan en nie een van hulle is oor nie.”
31. Toe staan die koning op, skeur sy klere en gaan lê op die grond en al sy diensknegte het bygestaan met geskeurde klere.