60. Toe antwoord sy moeder en sê: Nee, maar hy moet Johannes genoem word.
61. En hulle sê vir haar: Daar is niemand in jou familie wat dié naam het nie.
62. En hulle beduie vir sy vader hoe hy wou hê dat hy genoem moes word.
63. Hy vra toe ’n skryfbordjie en skryf: Johannes is sy naam. En almal was verwonderd.
64. En onmiddellik is sy mond geopen en het sy tong losgeraak, en hy het gepraat en God geloof.
65. En daar het vrees gekom oor almal wat rondom hulle gewoon het, en daar is baie gepraat oor al hierdie dinge in die hele bergstreek van Judéa.