7. Tussen die bossies skreeu hulle, onder brandnekels kruip hulle bymekaar —
8. dwase, ja, eerlose mense wat met ’n sweep uit die land geslaan word.
9. En nou het ek hulle spotlied geword en die onderwerp van hulle gepraat.
10. Hulle het ’n afsku van my, staan op ’n afstand van my af en ontsien nie om my in die gesig te spuug nie.
11. Want Hy het my boogsnaar losgemaak en my verneder; so het hulle dan teenoor my die teuel laat skiet.
12. Aan die regterhand staan die gespuis op; hulle stoot my voete weg en gooi hul onheilspaaie teen my op.
13. My pad verniel hulle, hulle help om my te laat val sonder dat hulle self ’n helper het.
14. Soos deur ’n wye bres kom hulle; te midde van die puinhope kom hulle aanrol.
15. Verskrikkinge is teen my gerig; hulle vervolg my hoogheid soos die wind, en soos ’n wolk het my geluk verbygegaan.
16. Daarom stort my siel hom nou uit in my; dae van ellende hou my vas.
17. Die nag deurboor my gebeente, en dit val van my af; en my knaende pyne rus nooit nie.
18. Deur goddelike oormag is my kleed ontredder; soos die kraag van my lyfrok omspan dit my.
19. Hy het my in die modder gewerp, en ek het soos stof en as geword.
20. Ek roep U aan om hulp, maar U antwoord my nie; ek staan daar, en U staar my aan.
21. U is jeens my verander in ’n onbarmhartige; deur die sterkte van u hand behandel U my as vyand.
22. U hef my op die wind, laat my daarop ry; en U laat my vergaan in stormgedruis.