11. Verskrikkinge beangstig hom aan alle kante en jaag hom so ver as hy gaan.
12. Sy onheil het honger, en die ondergang staan gereed vir sy val.
13. Die eersgeborene van die dood verteer die lede van sy liggaam, hy verteer sy lede.
14. Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aanstap na die koning van die verskrikkinge.
15. DAAR woon in sy tent iets wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.
16. Onder verdroog sy wortels, en bo verwelk sy tak.
17. Sy gedagtenis vergaan van die aarde af, en hy het geen naam op die wye veld nie.
18. Hulle stoot hom uit die lig in die duisternis, en uit die wêreld verjaag hulle hom.
19. Hy het geen kroos of nageslag onder sy volk en niemand wat oorbly in sy wonings nie.
20. Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mense van die Ooste aan.
21. Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.