5. Yahudiye Kralı Hirodes zamanında, Aviya bölüğünden Zekeriya adında bir kâhin vardı. Harun soyundan gelen karısının adı ise Elizabet'ti.
6. Her ikisi de Tanrı'nın gözünde doğru kişilerdi, Rab'bin bütün buyruk ve kurallarına eksiksizce uyarlardı.
7. Elizabet kısır olduğu için çocukları olmuyordu. İkisinin de yaşı ilerlemişti.
8. Zekeriya, hizmet sırasının kendi bölüğünde olduğu bir gün, Tanrı'nın önünde kâhinlik görevini yerine getiriyordu.
9. Kâhinlik geleneği uyarınca Rab'bin Tapınağı'na girip buhur yakma görevi kurayla ona verilmişti.
46-47. Meryem de şöyle dedi:“Canım Rab'bi yüceltir;Ruhum, Kurtarıcım Tanrı sayesinde sevinçle coşar.
48. Çünkü O, sıradan biri olan kuluyla ilgilendi.İşte, bundan böyle bütün kuşaklar beni mutlu sayacak.
49. Çünkü Güçlü Olan, benim için büyük işler yaptı.O'nun adı kutsaldır.
50. Kuşaklar boyunca kendisinden korkanlara merhamet eder.
51. Bileğiyle büyük işler yaptı;Gururluları yüreklerindeki kuruntularla darmadağın etti.
52. Hükümdarları tahtlarından indirdi,Sıradan insanları yükseltti.
53. Aç olanları iyiliklerle doyurdu,Zenginleri ise elleri boş çevirdi.
54-55. Atalarımıza söz verdiği gibi,İbrahim'e ve onun soyuna sonsuza dekMerhamet etmeyi unutmayarakKulu İsrail'in yardımına yetişti.”
56. Meryem, üç ay kadar Elizabet'in yanında kaldı, sonra kendi evine döndü.
57. Elizabet'in doğurma vakti geldi ve bir oğul doğurdu.
58. Komşularıyla akrabaları, Rab'bin ona ne büyük merhamet gösterdiğini duyunca, onun sevincine katıldılar.
59. Sekizinci gün çocuğun sünnetine geldiler. Ona babası Zekeriya'nın adını vereceklerdi.