2. Ito'y makulimlim at malungkot na araw,madilim ang buong kapaligiran;at lilitaw ang napakakapal na balangtulad ng paglaganap ng dilim sa kabundukan.Hindi pa nangyayari ang ganito nang mga nakaraang panahon,at hindi na mangyayari pang muli maging sa darating na panahon.
3. Nilalamon nilang tulad ng apoy ang mga halaman.Parang halamanan ng Eden ang lupain bago sila dumating,ngunit naging malungkot na ilang nang kanilang iwan;wala silang itinira.
4. Parang mga kabayo ang kanilang anyo,waring mga kabayong pandigma kung sila'y tumakbo.
5. Kapag dumaraan sila sa ibabaw ng mga bundok,ang ingay nila ay parang rumaragasang karwahe,parang tuyong damo na sinusunog.Nakahanay sila, tulad ng isang hukbo na handang makipagdigma.
6. Habang sila'y papalapit, nasisindak ang lahat;namumutla sa takot ang bawat isa.
7. Sumasalakay sila, gaya ng mga mandirigma;inaakyat nila ang mga pader gaya ng mga kawal.Walang lingun-lingon silang sumusugod.Walang lumilihis sa landas na tinatahak.
8. Lumulusot sila sa mga tanggulanat walang makakapigil sa kanila.
9. Sinasalakay nila ang lunsod,inaakyat ang mga pader;pinapasok ang mga bahay,lumulusot sila sa mga bintana, gaya ng mga magnanakaw.
10. Sa pagdaan nila'y nayayanig ang lupa;at umuuga ang langit.Nagdidilim ang araw at ang buwan,at pati mga bitui'y ayaw nang magliwanag.
11. Parang kulog ang tinig ni Yahweh, kung mag-utos sa kanyang hukbo.Ang mga pangkat na tumatalima sa kanyaay marami at malalakas.Nakakapangilabot ang araw ni Yahweh!Sino ang makakatagal dito?
12. “Gayunman,” sabi ni Yahweh,“mataimtim kayong magsisi at manumbalik sa akin;mag-ayuno kayo, manangis at magdalamhati.
13. Magsisi kayo nang taos sa puso,at hindi pakitang-tao lamang.”Magbalik-loob kayo kay Yahweh na inyong Diyos!Siya'y mahabagin at mapagmahal,hindi madaling magalit at wagas ang pag-ibig;laging handang magpatawad at hindi nagpaparusa sa nagsisisi.