4. ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้ายาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้าความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า
5. มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?
6. จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?
7. ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอกเพราะทำให้ข้าเอือม
8. “โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิดขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้
9. คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้าขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!
10. อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจและยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัสว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์
11. “ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?
12. กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?
13. ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?
14. “ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง
15. แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆเหมือนลำธารที่ไหลล้น
16. ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้นเพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย
17. แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหลและเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก
18. กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขาเข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ
19. กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบาเสาะหาน้ำด้วยความหวัง