โยบ 6:3-11 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

3. แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเลไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม

4. ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้ายาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้าความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า

5. มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?

6. จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?

7. ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอกเพราะทำให้ข้าเอือม

8. “โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิดขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้

9. คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้าขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!

10. อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจและยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัสว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์

11. “ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?

โยบ 6