4. “ข้าบ่นต่อว่าเรื่องมนุษย์หรือ?ทำไมข้าจะต้องอดกลั้นไว้?
5. จงมองดูข้า แล้วตกตะลึงและเอามือปิดปากไว้
6. เมื่อข้าคิดเรื่องนี้ ข้าเองยังอกสั่นขวัญแขวนกายข้าก็สั่นสะท้าน
7. ทำไมหนอคนชั่วร้ายอยู่ไปจนแก่เฒ่าและเรืองอำนาจขึ้นเรื่อยๆ?
8. เขาอยู่เห็นลูกหลานมั่นคงเป็นปึกแผ่นรายล้อมตัวเขาลูกหลานของเขาอยู่ต่อหน้าเขา
9. บ้านของเขาปลอดภัยและไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใดไม่ต้องพานพบไม้เรียวของพระเจ้า
10. วัวผู้ของเขาผสมพันธุ์ไม่มีขาดแม่วัวของเขาตกลูกและไม่เคยแท้ง
11. เขามีลูกหลานมากมายเหมือนฝูงแพะแกะเด็กๆ ของเขาก็ร้องเล่นเต้นรำ
12. พวกเขาร้องเพลงคลอเสียงพิณและรำมะนารื่นเริงกับเสียงปี่
13. เขาใช้ชีวิตอย่างเจริญรุ่งเรืองและเข้าสู่แดนมรณาด้วยความสงบสุข
14. ถึงกระนั้นเขาก็พูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับเรา!เราไม่อยากรู้วิถีทางของพระองค์
15. องค์ทรงฤทธิ์เป็นใครกันเราจึงต้องรับใช้พระองค์?เราจะอธิษฐานต่อพระองค์ไปเพื่ออะไร?’
16. แต่ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขาเองข้าจึงไม่ใส่ใจคำแนะนำของคนชั่ว
17. “กี่ครั้งที่ตะเกียงของคนชั่วร้ายถูกดับไป?กี่ครั้งที่ภัยพิบัติเกิดกับเขา?นั่นคือชะตากรรมที่พระพิโรธของพระเจ้าบันดาลให้เป็นไป
18. กี่ครั้งที่เขาเหมือนฟางปลิวตามลมเหมือนแกลบที่ถูกพายุพัดไป?
19. กล่าวกันว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมโทษทัณฑ์ไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอให้พระเจ้าทรงลงโทษตัวคนนั้นเองเพื่อเขาจะได้รู้สำนึก!
20. ขอให้ตาของเขาเห็นความพินาศย่อยยับของตัวเองขอให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ทรงฤทธิ์
21. เพราะเมื่อชีวิตของเขามาถึงจุดจบที่กำหนดไว้แล้วเขาจะแยแสอะไรกับครอบครัวที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง?
22. “ใครเล่าจะสั่งสอนพระเจ้าในเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาแม้แต่คนที่สูงส่งที่สุด?
23. คนหนึ่งตายไปขณะที่ยังแข็งแรงสุขสมบูรณ์และสบายเต็มที่