15. ตั้งแต่วันที่เจ้าถูกสร้างขึ้นความประพฤติของเจ้าก็ปราศจากที่ติจนกระทั่งพบความชั่วร้ายในตัวเจ้า
16. การทำมาค้าขึ้นทำให้เจ้าเต็มไปด้วยความอำมหิตและเจ้าได้ทำบาปฉะนั้นเราจึงขับไล่เจ้าไปจากภูเขาของพระเจ้าด้วยความอดสูเครูบผู้พิทักษ์เอ๋ย เราจึงไล่เจ้าไปจากท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
17. จิตใจของเจ้าหยิ่งผยองเพราะความงามของเจ้าและเจ้าได้ทำให้สติปัญญาของตนเสื่อมทรามไปเพราะความโอ่อ่าตระการของตนฉะนั้นเราจึงเหวี่ยงเจ้าลงบนแผ่นดินโลกทำให้กษัตริย์ทั้งหลายตกตะลึง
18. เจ้าได้ทำให้สถานนมัสการทั้งหลายของเจ้าตกต่ำเพราะบาปหนาและการค้าอันทุจริตของเจ้าฉะนั้นเราจึงบันดาลไฟออกมาจากเจ้าเผาผลาญเจ้าและทำให้เจ้าเหลือแต่เถ้าถ่านกองอยู่ที่พื้นต่อหน้าคนพบเห็น
19. มวลประชาชาติที่รู้จักเจ้าก็ตกตะลึงเพราะเจ้าเจ้ามาถึงจุดจบอันน่าสยดสยองและไม่มีเจ้าอีกต่อไป’ ”
20. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า