4. ส่วนบรรดาผู้เผยพระวจนะก็เย่อหยิ่งพวกเขาเป็นคนทรยศเหล่าปุโรหิตลบหลู่สถานนมัสการและย่ำยีพระบัญญัติ
5. องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ประทับอยู่ในกรุงนั้นทรงชอบธรรมพระองค์ไม่ได้ทรงทำผิดเลยทุกๆ เช้าพระองค์ทรงอำนวยความยุติธรรมและทุกๆ วันใหม่พระองค์ไม่เคยหยุดยั้งที่จะทำเช่นนั้นถึงกระนั้นคนอธรรมก็ไม่รู้จักละอาย
6. “เราได้กำจัดประชาชาติทั้งหลายเสียที่มั่นของเขาถูกทำลายล้างเราทำให้ถนนหนทางของเขาร้างเปล่าไม่มีใครผ่านไปมาเมืองต่างๆ ของเขาถูกทำลายไม่มีใครเหลืออยู่เลย ไม่เหลือสักคน
7. เราได้กล่าวแก่กรุงนั้นว่า‘แน่ทีเดียว เจ้าจะเกรงกลัวเราและยอมรับการแก้ไขปรับปรุง!’แล้วที่อยู่ของเขาจะได้ไม่ถูกทำลายและโทษทัณฑ์ของเราจะได้ไม่มาถึงเขาทั้งหมดแต่เขาก็ยังคงกระเหี้ยนกระหือรือที่จะประพฤติเสื่อมทรามเหมือนที่เคยทำมาทุกอย่าง”
8. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ฉะนั้นคอยดูเถิดในวันนั้นเราจะยืนขึ้นเป็นพยานเราได้ตัดสินใจที่จะรวบรวมชนชาติและอาณาจักรต่างๆแล้วระบายโทสะอันรุนแรงทั้งปวงเหนือพวกเขาโลกทั้งโลกจะไหม้เป็นจุณด้วยไฟแห่งความโกรธอันเนื่องจากความหึงหวงของเรา
9. “แล้วเราจะชำระริมฝีปากของชนชาติทั้งหลายเพื่อพวกเขาทั้งปวงจะร้องทูลพระนามพระยาห์เวห์และเคียงบ่าเคียงไหล่กันปรนนิบัติพระองค์
10. ผู้ที่นมัสการเรา ประชากรของเราที่กระจัดกระจายไปจะนำเครื่องบูชาจากฟากข้างโน้นของแม่น้ำแห่งคูชมาถวายเรา
11. ในวันนั้นเจ้าจะไม่ต้องอับอายเนื่องด้วยความผิดทั้งปวงที่เจ้าทำไว้ต่อเราเพราะเราจะขจัดบรรดาคนที่ชื่นชมความจองหองของตนให้ออกไปจากกรุงนี้เจ้าจะไม่หยิ่งผยองอีกต่อไปบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา
12. แต่กระนั้นเราจะเหลือคนที่ถ่อมสุภาพและอ่อนโยนไว้ซึ่งวางใจในพระนามพระยาห์เวห์