5. พวกเขาขึ้นไปตามทางสู่ลูฮิทร้องไห้อย่างขมขื่นขณะเดินไปตามเส้นทางสู่โฮโรนาอิมได้ยินเสียงร้องโหยหวนเพราะถูกทำลาย
6. หนีเร็ว! จงหนีเอาชีวิตรอดเถิดจงเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดารเถิด
7. เพราะเจ้าวางใจในทรัพย์สมบัติและความสามารถของตนเองเจ้าจึงจะตกเป็นเชลยด้วยและพระเคโมชจะถูกเนรเทศไปต่างแดนพร้อมกับบรรดาปุโรหิตและเหล่าขุนนางของตน
8. ผู้ทำลายจะมาต่อสู้ทุกเมืองและไม่มีสักเมืองเดียวรอดไปได้หุบเขาและที่ราบสูงจะถูกทำลายเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
9. จงเอาเกลือใส่โมอับเถิดเพราะมันจะร้างเปล่าหัวเมืองต่างๆ จะถูกทิ้งร้างไม่มีคนอยู่อาศัย
10. “คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้เฉื่อยช้าในการทำงานที่องค์พระผู้เป็นเจ้ามอบหมายให้!คำสาปแช่งมีแก่ผู้เก็บดาบไว้ ไม่ยอมทำให้เลือดชโลมดิน!
11. “โมอับอยู่สงบมาตั้งแต่เยาว์วัยเหมือนเหล้าองุ่นที่ทิ้งไว้ทั้งตะกอนไม่มีการเปลี่ยนถ่ายใส่ไหใหม่ไม่เคยตกเป็นเชลยฉะนั้นรสชาติจึงคงเดิมและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
12. แต่วันเวลาจะมาถึง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“เมื่อเราจะส่งคนมาเทโมอับออกจากไหพวกเขาจะเทโมอับออกจนเกลี้ยงแล้วทุบไหแตกเป็นเสี่ยงๆ
13. เมื่อนั้นโมอับจะอับอายขายหน้าเพราะพระเคโมชเหมือนที่วงศ์วานอิสราเอลอับอายขายหน้าเมื่อวางใจในเบธเอล
14. “เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่า ‘เราเป็นนักรบเป็นผู้แกล้วกล้าในสงคราม’?
15. โมอับจะถูกทำลาย และหัวเมืองต่างๆ จะถูกย่ำยีชายหนุ่มชั้นยอดของโมอับจะถูกประหาร”องค์กษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
16. “โมอับจวนจะล่มแล้วความย่อยยับของมันจะมาถึงอย่างรวดเร็ว
17. บรรดาผู้อยู่รายรอบโมอับ จงไว้อาลัยให้มันบรรดาผู้รู้ถึงชื่อเสียงของโมอับกล่าวว่า ‘คทาเกรียงไกรแหลกลาญถึงเพียงนี้หนอไม้เท้าอันทรงสง่าราศีแตกหักถึงเพียงนี้!’
18. “ชาวดีโบนเอ๋ยจงลงจากที่สูงศักดิ์ของเจ้ามานั่งบนพื้นดินแตกระแหงเถิดเพราะผู้ที่ทำลายล้างโมอับจะมาเล่นงานเจ้าและจะทำลายเมืองป้อมปราการต่างๆ ของเจ้า