36. “ฉะนั้นจิตใจของเราคร่ำครวญถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ยเสียงอ้อยส้อยเหมือนเสียงขลุ่ยเพื่อผู้คนแห่งคีร์หะเรเสททรัพย์สมบัติที่พวกเขาได้มาก็สูญสิ้นไป
37. ทุกศีรษะถูกโกนโล้นเตียนทุกหนวดเคราถูกโกนเกลี้ยงทุกมือถูกกรีดทุกเอวคาดผ้ากระสอบ
38. ทุกหลังคาเรือนในโมอับและตามทางแยกสาธารณะมีแต่การไว้ทุกข์เพราะเราทุบโมอับทิ้งเหมือนตุ่มไหที่ไม่มีใครต้องการ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
39. “มันแหลกป่นปี้เพียงไร ดูพวกเขาร่ำไห้สิดูสิว่าโมอับหันกลับด้วยความอัปยศอดสูเพียงไร!โมอับกลายเป็นเป้าให้เย้ยหยันเป็นที่สยดสยองของบรรดาผู้ที่อยู่รายรอบ”
40. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“ดูเถิด! อินทรีตัวหนึ่งกำลังโฉบลงมากางปีกเหนือโมอับ
41. นครต่างๆและที่มั่นทั้งหลายจะถูกยึดในวันนั้นจิตใจของนักรบแห่งโมอับจะเหมือนจิตใจของผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก