18. เมื่อถึงเวลานั้นพงศ์พันธุ์ยูดาห์จะสมทบกับพงศ์พันธุ์อิสราเอล พวกเขาจะรวมกันมาจากดินแดนทางเหนือ มายังดินแดนซึ่งเราได้ยกให้เป็นกรรมสิทธิ์แก่บรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลาย
19. “เราเองลั่นวาจาไว้ว่า“ ‘เรายินดีเหลือเกินที่จะปฏิบัติต่อเจ้าเยี่ยงลูกและมอบดินแดนอันน่าปรารถนาแก่เจ้าเป็นสมบัติอันงดงามที่สุดของชาติต่างๆ’เราคิดว่าเจ้าจะเรียกเราว่า ‘พ่อ’และจะติดตามเราโดยไม่หันหนีไปไหนอีกเลย
20. แต่พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าก็ไม่ซื่อสัตย์ต่อเราเหมือนภรรยาที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อสามี” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
21. มีเสียงหนึ่งร่ำไห้ดังจากยอดเขาอันเปล่าเปลี่ยวเป็นเสียงร่ำไห้อ้อนวอนของชนอิสราเอลเพราะพวกเขาได้บิดเบือนวิถีทางของตนและได้ลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา
22. “กลับมาเถิด ประชากรผู้ไม่ซื่อสัตย์เราจะรักษาเจ้าจากการหลงผิด”“แน่แล้ว ข้าพระองค์ทั้งหลายจะมาหาพระองค์เพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย
23. แท้จริงการกราบไหว้รูปเคารพบนเนินเขาและภูเขาต่างๆล้วนเป็นเรื่องหลอกลวงและไร้ประโยชน์แท้จริงความรอดของอิสราเอลอยู่ในพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย