23. เจ้าผู้อาศัยใน ‘ตำหนักเลบานอน’ผู้พักสบายในเรือนไม้สนซีดาร์เจ้าจะร้องครวญครางสักเท่าใด เมื่อความเจ็บปวดมาถึงเจ้าเหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดลูก!”
24. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ถึงแม้ว่าเจ้าเยโฮยาคีนบุตรกษัตริย์เยโฮยาคิมแห่งยูดาห์เป็นแหวนตราประจำมือขวาของเรา เราก็ยังจะถอดเจ้าออกฉันนั้น
25. เราจะมอบเจ้าให้แก่บรรดาผู้มุ่งเอาชีวิตของเจ้า ผู้ที่เจ้าหวาดกลัว คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนและชาวบาบิโลนทั้งหลาย
26. เราจะเหวี่ยงเจ้าและแม่ของเจ้าออกจากบ้านเกิดเมืองนอน และเจ้าจะตายในต่างแดน
27. เจ้าจะไม่ได้กลับมายังดินแดนซึ่งเจ้าปรารถนาจะกลับมาอีก”
28. เยโฮยาคีนผู้นี้เป็นหม้อแตกที่ถูกเหยียดหยามเป็นสิ่งที่ไม่มีใครต้องการหรือ?เหตุใดเขากับลูกๆ จะถูกเหวี่ยงออกไปยังดินแดนที่พวกเขาไม่รู้จัก?
29. แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ยจงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด!
30. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“จงบันทึกถึงชายผู้นี้ราวกับว่าเขาไร้ทายาทเป็นผู้ที่จะไม่เจริญเลยตลอดชีวิตเพราะไม่มีลูกคนไหนของเขาเจริญรุ่งเรืองหรือจะได้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิดหรือปกครองในยูดาห์อีกต่อไป”