เยเรมีย์ 12:7-10 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

7. “เราได้ทิ้งนิเวศของเราเราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้งเราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจไว้ในมือของศัตรู

8. มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเราเขาคำรามใส่เราดังนั้นเราจึงเกลียดเขา

9. มรดกของเรากลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตานกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลายมาเขมือบกินมัน

10. คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเราเหยียบย่ำท้องทุ่งของเราพวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรากลายเป็นที่ทิ้งร้าง

เยเรมีย์ 12