เยเรมีย์ 12:4-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

4. ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหงไปนานเท่าใด?และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้ายบรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไปยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า“พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”

5. “หากเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์แล้วเขายังทำให้เจ้าหมดแรงแล้วเจ้าจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไร?หากเจ้าสะดุดล้มในดินแดนที่ปลอดภัยเจ้าจะทำอย่างไรในป่าที่ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?

6. แม้แต่พี่น้องและคนในครอบครัวของเจ้าก็ยังทรยศเจ้าพวกเขาร้องเสียงดังให้ร้ายเจ้าอย่าเชื่อใจเขาแม้เขาจะพูดดีกับเจ้า

7. “เราได้ทิ้งนิเวศของเราเราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้งเราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจไว้ในมือของศัตรู

8. มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเราเขาคำรามใส่เราดังนั้นเราจึงเกลียดเขา

เยเรมีย์ 12