สุภาษิต 31:7-12 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

7. ให้เขาดื่มจะได้ลืมความอับจนและไม่นึกถึงทุกข์เข็ญของตนอีก

8. “จงเป็นปากเป็นเสียงให้ผู้ที่ไม่อาจปริปากเพื่อตนเองเพื่อสิทธิ์ของผู้ที่สิ้นไร้ไม้ตอก

9. จงเป็นปากเป็นเสียงให้พวกเขาและตัดสินอย่างยุติธรรมจงออกบทบัญญัติเพื่อประโยชน์ของผู้ยากไร้และขัดสน”

10. ใครจะพบภรรยาที่ดีเลิศ?นางล้ำค่ายิ่งกว่าทับทิมมากนัก

11. สามีของนางไว้ใจนางอย่างเต็มที่และไม่ขาดสิ่งล้ำค่าอันใดเลย

12. นางนำสิ่งดีมาสู่เขาไม่ใช่สิ่งร้ายตลอดวันเวลาของนาง

สุภาษิต 31