21. ลูกเอ๋ย อย่าให้สิ่งเหล่านี้คลาดไปจากสายตาของเจ้าจงรักษาดุลยพินิจและความสุขุมรอบคอบไว้
22. สิ่งเหล่านี้จะเป็นชีวิตสำหรับเจ้าและเป็นอาภรณ์ประดับคอของเจ้า
23. แล้วเจ้าจะดำเนินไปตามทางของตนอย่างปลอดภัยและเท้าของเจ้าจะไม่สะดุด
24. เมื่อเจ้าเอนกายลง เจ้าจะไม่กลัวเมื่อเจ้านอนลง เจ้าจะหลับสบาย
25. ไม่ต้องหวั่นเกรงภัยพิบัติฉับพลันหรือหายนะซึ่งจู่โจมคนชั่ว
26. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าและจะทรงป้องกันไม่ให้เท้าของเจ้าติดกับ
27. อย่าหน่วงเหนี่ยวสิ่งดีไว้จากผู้ที่สมควรได้รับเมื่ออยู่ในอำนาจของเจ้าที่จะจัดการได้
28. อย่าพูดกับเพื่อนบ้านว่า“กลับมาพรุ่งนี้แล้วกัน แล้วฉันจะให้”ในเมื่อเจ้าสามารถให้ได้ทันที
29. อย่าคิดปองร้ายเพื่อนบ้านของเจ้าผู้อาศัยอยู่ใกล้ๆ เจ้าอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ
30. อย่ากล่าวหาผู้ใดโดยไม่มีมูลเหตุในเมื่อเขาไม่ได้ทำร้ายเจ้า
31. อย่าอิจฉาคนโหดเหี้ยมหรือเลือกวิถีทางใดๆ ของเขา
32. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังคนคดในข้องอในกระดูกแต่ทรงเชื่อใจคนเที่ยงธรรม
33. คำสาปแช่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าตกอยู่บนบ้านของคนชั่วแต่พระองค์ทรงอวยพรครัวเรือนของคนชอบธรรม
34. พระองค์ทรงเยาะเย้ยคนที่ชอบเยาะเย้ยแต่สำแดงพระคุณแก่คนถ่อมใจที่ถูกรังแก
35. คนฉลาดได้รับเกียรติยศเป็นมรดกส่วนคนโง่จะได้รับแต่ความอัปยศ