สุภาษิต 27:20-25 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

20. แดนมรณาและแดนพินาศไม่เคยเต็มอิ่มตาของคนเราก็ไม่รู้จักอิ่มหนำ

21. เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำส่วนคนเราพิสูจน์ได้ด้วยคำยกย่องชมเชยของเขา

22. ถึงแม้จะเอาคนโง่ใส่ครกตำเหมือนใช้สากตำข้าวก็ยังไม่อาจขจัดความโง่ออกจากตัวเขา

23. จงดูแลความเป็นอยู่ของแพะแกะของเจ้าให้ดีจงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า

24. เพราะทรัพย์สมบัติไม่ยั่งยืนชั่วนิรันดร์และมงกุฎก็ไม่ได้มั่นคงตลอดทุกชั่วอายุ

25. เมื่อฟางถูกเก็บไปและหญ้าใหม่งอกขึ้นมา และเมื่อพืชผักถูกเก็บเกี่ยวจากเนินเขา

สุภาษิต 27