2. พระพิโรธของกษัตริย์ทำให้คนหวาดผวาดั่งฟังเสียงคำรามของราชสีห์การยั่วยุพระพิโรธของพระองค์เป็นการเอาชีวิตไปทิ้ง
3. หลีกเลี่ยงการทะเลาะเบาะแว้งถือเป็นเกียรติอย่างหนึ่งมีแต่คนโง่เท่านั้นที่ชอบหาเรื่อง
4. คนเกียจคร้านไม่ยอมไถหว่านเมื่อถึงฤดูดังนั้นเมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยวก็จะไม่มีอะไรกิน
5. ความคิดดีเหมือนน้ำที่อยู่ลึกในใจคนแต่คนที่มีความเข้าใจก็ตักมันออกมาได้
6. คนมากมายอ้างว่าตนมีความรักมั่นคงแต่ใครเล่าจะพบคนซื่อสัตย์?
7. คนชอบธรรมดำเนินชีวิตอย่างไร้ที่ติลูกหลานของเขาย่อมได้รับพร
8. เมื่อกษัตริย์ประทับบนบัลลังก์พิพากษาพระเนตรของพระองค์ทรงฝัดร่อนความชั่วทั้งปวงออก
9. ไม่มีใครกล่าวได้ว่า “ข้าพเจ้าได้รักษาใจของตนให้บริสุทธิ์ข้าพเจ้าสะอาดปราศจากบาป”
10. ตราชั่งไม่เที่ยงกับเครื่องตวงไม่ได้ขนาด องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังทั้งคู่
11. แม้เด็กๆ เราก็มองออกได้จากการกระทำของเขาดังนั้นชีวิตของเขาบริสุทธิ์ถูกต้องจริงหรือ?
12. ทั้งหูที่ได้ยินและตาที่มองเห็น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสร้าง
13. อย่ารักการนอน มิฉะนั้นจะยากจนจงเปิดตาแล้วจะมีอาหารเหลือเก็บ
14. คนซื้อมักจะพูดว่า “ของไม่ดีเลย! ของไม่ดีเลย!”แต่พอได้ของแล้วก็ไปคุยอวด
15. ทองก็มี ทับทิมก็ดาษดื่นแต่ริมฝีปากที่เผยความรู้เป็นอัญมณีที่หายาก
16. จงยึดเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้แก่คนแปลกหน้ายึดไว้เป็นมัดจำเมื่อเขาค้ำประกันให้คนต่างถิ่น