สุภาษิต 20:17-27 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

17. อาหารที่โกงมาก็มีรสหวานแก่ผู้นั้นแต่ลงเอยด้วยก้อนกรวดเต็มปาก

18. แผนการสำเร็จได้ด้วยคำปรึกษาหารือดังนั้นการทำสงครามก็ต้องอาศัยคำแนะนำ

19. คำซุบซิบนินทาแพร่งพรายความลับฉะนั้นอย่าไปยุ่งกับคนปากบอน

20. หากผู้ใดแช่งด่าพ่อแม่ชีวิตของเขาจะดับมืด

21. มรดกที่โกยมาอย่างรวดเร็วในตอนแรกจะไม่เป็นพระพรในบั้นปลาย

22. อย่าพูดว่า “ข้าจะแก้แค้นเจ้าสำหรับความผิดครั้งนี้!”จงรอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระองค์จะทรงแก้แค้นแทนเจ้า

23. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังตาชั่งไม่เที่ยงและไม่พอพระทัยเครื่องตวงไม่ได้ขนาด

24. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำกับย่างก้าวของมนุษย์แล้วมนุษย์คนใดเล่าจะเข้าใจวิถีทางของตนได้

25. อย่าวางกับดักตัวเองโดยหุนหันให้คำปฏิญาณว่าจะถวายสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้วค่อยมาคิดได้เมื่อสาบานไปแล้ว

26. กษัตริย์ผู้ปรีชาสามารถทรงฝัดร่อนคนชั่วออกมาและทรงขัดสีเขาด้วยล้อนวดข้าว

27. จิตวิญญาณของมนุษย์เป็นดวงประทีปขององค์พระผู้เป็นเจ้ามันส่องให้เห็นส่วนลึกที่สุดของเขา

สุภาษิต 20