สุภาษิต 18:7-12 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

7. ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน

8. ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา

9. คนอู้งานเป็นพี่น้องกับความพินาศ

10. พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคงคนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย

11. ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขาเขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้

12. ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลงแต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ

สุภาษิต 18