3. พระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ทุกหนทุกแห่งทรงจับตาดูทั้งคนชั่วและคนดี
4. ถ้อยคำที่ช่วยเยียวยาเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแต่ลิ้นที่ตลบตะแลงทำให้จิตใจแตกสลาย
5. คนโง่ดูหมิ่นคำสั่งสอนของพ่อแม่ผู้ที่รับฟังคำตักเตือนแสดงถึงความฉลาด
6. บ้านของคนชอบธรรมมีทรัพย์มหาศาลแต่รายได้ของคนชั่วคือความล่มจม
7. ปากของคนฉลาดเผยแพร่ความรู้แต่จิตใจของคนโง่ไม่ซื่อตรง
8. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังเครื่องบูชาของคนชั่วแต่พอพระทัยคำอธิษฐานของคนชอบธรรม
9. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังวิถีทางของคนชั่วแต่ทรงรักผู้ที่ติดตามความชอบธรรม
10. ผู้ที่ละทิ้งทางแห่งชีวิตจะถูกลงโทษแสนสาหัสผู้ที่เกลียดชังคำตักเตือนจะพบความตาย
11. แม้แดนมรณาและแดนพินาศก็ประจักษ์แจ้งต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าจิตใจมนุษย์จะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!
12. คนชอบเยาะเย้ยไม่ชอบการตักเตือนเขาจึงไม่ไปหาคนฉลาด
13. จิตใจที่เป็นสุขทำให้หน้าตาสดใสจิตใจที่ร้าวรานทำให้ดวงวิญญาณแหลกสลาย
14. ใจสุขุมใฝ่หาความรู้แต่คนโง่กินความโง่เป็นอาหาร
15. ทุกวันของผู้ทุกข์ใจล้วนแต่เลวร้ายแต่จิตใจร่าเริงมีงานฉลองไม่ขาดสาย