16. คนฉลาดยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าและหลีกห่างจากความชั่วส่วนคนโง่หุนหันพลันแล่นแต่หลงคิดว่าตนเองมั่นคงปลอดภัย
17. คนวู่วามทำอะไรโง่ๆและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง
18. คนอ่อนต่อโลกรับความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมรอบคอบรับความรู้เป็นมงกุฎ
19. คนชั่วจะก้มกราบลงต่อหน้าคนดีและคนเลวจะกราบลงที่ประตูรั้วของคนชอบธรรม
20. คนจนนั้นแม้แต่เพื่อนบ้านก็ยังเมินหนีแต่คนร่ำรวยมีเพื่อนฝูงมากมาย
21. ผู้ที่ดูถูกเพื่อนบ้านก็บาปความสุขมีแก่ผู้ที่ช่วยเหลือคนยากไร้
22. ผู้วางแผนชั่วร้ายก็หลงเตลิดไม่ใช่หรือ?แต่คนที่คิดอ่านการดีก็พบความเมตตากรุณาและความซื่อสัตย์
23. การพากเพียรทำงานล้วนให้ผลกำไรถ้าดีแต่พูดก็ยากจน
24. ความมั่งคั่งเป็นมงกุฎของคนฉลาดแต่ความโง่ของคนโง่ก็คือความโง่
25. พยานที่พูดความจริงช่วยชีวิตคนแต่พยานเท็จใส่ร้ายป้ายสี
26. ผู้ที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้ามีป้อมปราการมั่นคงซึ่งจะเป็นที่ลี้ภัยให้แก่ลูกหลานของเขา