สุภาษิต 10:6-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

6. พระพรอยู่เหนือศีรษะของคนชอบธรรมแต่ความทารุณโหดร้ายไหลท่วมปากของคนชั่ว

7. ชื่อของคนชอบธรรมจะใช้เป็นคำอวยพรแต่ชื่อของคนชั่วจะเสื่อมเสียไป

8. จิตใจที่ฉลาดจะรับคำสั่งสอนส่วนคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ

9. คนที่เดินอยู่ในทางเที่ยงตรงจะเดินอย่างมั่นคงส่วนคนที่เดินอยู่ในทางคดจะถูกเปิดโปง

10. ผู้ที่ขยิบตาอย่างมีเลศนัยสร้างความเดือดร้อนและคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ

11. ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำพุซึ่งให้ชีวิตแต่ปากของคนชั่วซุกซ่อนความโหดร้ายทารุณ

12. ความเกลียดชังยั่วยุให้เกิดความแตกแยกแต่ความรักบดบังความผิดทั้งมวล

13. สติปัญญาพบได้จากริมฝีปากของผู้มีวิจารณญาณส่วนไม้เรียวมีไว้หวดหลังคนไร้สามัญสำนึก

14. คนฉลาดสั่งสมความรู้แต่ปากของคนโง่นำไปสู่ความย่อยยับ

15. ความมั่งคั่งของคนรวยเป็นเหมือนป้อมปราการของเขาส่วนความยากจนเป็นหายนะของคนจน

16. คนชอบธรรมได้ชีวิตเป็นค่าจ้างส่วนคนชั่วได้ความบาปและความตายเป็นสมบัติ

สุภาษิต 10