13. ขอทรงทำลายล้างพวกเขาด้วยพระพิโรธทำลายล้างพวกเขาให้สิ้นซากแล้วจะได้รู้กันจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลกว่าพระเจ้าทรงครอบครองเหนือยาโคบเสลาห์
14. พวกเขากลับมาในเวลาเย็นเห่าหอนเหมือนสุนัขและเพ่นพ่านไปทั่วเมือง
15. พวกเขาป้วนเปี้ยนหาอาหารไม่ได้หนำใจก็ส่งเสียงหอน
16. แต่ข้าพระองค์จะร้องถึงฤทธานุภาพของพระองค์ข้าพระองค์จะร้องถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในยามเช้าเพราะพระองค์ทรงเป็นป้อมปราการเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในยามเดือดร้อน