1. จงเรียกบรรดาน้องชายของเจ้าว่า “อัมมี” จงเรียกบรรดาน้องสาวของเจ้าว่า “รุหะมาห์”
2. จงว่ากล่าวมารดาของเจ้า จงว่ากล่าวเถิดเพราะนางไม่ใช่ภรรยาของเราและเราไม่ใช่สามีของนางให้นางทิ้งการเล่นชู้เสียจากหน้าของนางและทิ้งการล่วงประเวณีเสียจากอกของนาง
3. มิฉะนั้นเราจะเปลื้องผ้านางให้ล่อนจ้อนทำให้นางเหมือนวันที่นางเกิดมาทำให้นางเหมือนถิ่นทุรกันดารและทำให้นางเหมือนดินแดนที่แห้งแล้งและประหารนางด้วยความกระหาย
4. เราจะไม่สงสารบุตรทั้งหลายของนางเพราะเขาทั้งหลายเป็นลูกจากการเล่นชู้
5. เพราะมารดาของพวกเขาเล่นชู้นางผู้ให้กำเนิดเขาทั้งหลายได้ทำเรื่องอับอายเพราะนางกล่าวว่า ‘ฉันจะตามคนรักของฉันไปผู้ให้อาหารและน้ำขนแกะและป่าน ทั้งน้ำมันและเครื่องดื่มแก่ฉัน’
6. เพราะเหตุนี้ เราจะเอาหนามสุมทางของนางเราจะสร้างกำแพงกั้นนางไว้เพื่อมิให้นางหาวิถีของนางพบ
7. นางจะไปตามบรรดาคนรักของนางแต่ก็จะตามไม่ทันนางจะเที่ยวเสาะหาเขาทั้งหลายแต่นางก็จะไม่พบเขาแล้วนางจะว่า ‘ฉันจะไปหาสามีคนแรกของฉันเพราะแต่ก่อนนั้นฐานะฉันยังดีกว่าเดี๋ยวนี้’
8. แต่นางไม่ทราบว่าเราเป็นผู้ให้ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมันและได้ให้เงินและทองมากมายแก่นางซึ่งเขาใช้สำหรับพระบาอัล
9. เพราะฉะนั้นเราจะทวงคืนข้าวตามกำหนดฤดูกาลและเหล้าองุ่นตามฤดูและเราจะเรียกขนแกะและป่านของเราคืนซึ่งให้เพื่อใช้ปกปิดกายเปลือยเปล่าของนาง
10. คราวนี้เราจะเผยความอับอายของนางต่อหน้าคนรักของนางและไม่มีใครช่วยให้นางพ้นมือเราได้
11. เราจะให้ความร่าเริงของนางสิ้นสุดลงทั้งเทศกาลเลี้ยง เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำ วันสะบาโตและเทศกาลทั้งสิ้นของนาง