11. พระยาห์เวห์เปล่งพระสุรเสียงต่อหน้ากองทัพของพระองค์กองทัพของพระองค์ใหญ่โตยิ่งนักผู้ที่ทำตามคำบัญชาของพระองค์มีจำนวนมหาศาลเพราะว่าวันแห่งพระยาห์เวห์นั้นยิ่งใหญ่และน่ากลัวอย่างยิ่ง ใครเล่าจะทนอยู่ได้?
12. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถึงกระนั้นก็ดีบัดนี้ พวกเจ้าจงกลับมาหาเราด้วยสุดใจด้วยการอดอาหาร การร้องไห้ และการโอดครวญ
13. จงฉีกใจของพวกเจ้า ไม่ใช่ฉีกเสื้อของเจ้า”จงกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านเพราะว่าพระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณและพระกรุณาพระองค์กริ้วช้าและบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคงและเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษ
14. ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจทรงกลับมาและเปลี่ยนพระทัยทั้งทรงเหลือพรไว้ข้างหลังคือให้มีธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
15. จงเป่าเขาสัตว์ในศิโยนจงจัดพิธีอดอาหารจงเรียกประชุมทำพิธี
16. จงรวบรวมประชาชนจงชำระชุมนุมชนให้บริสุทธิ์จงประชุมพวกผู้ใหญ่จงรวบรวมเด็กๆแม้แต่เด็กที่ยังกินนมจงให้เจ้าบ่าวออกจากเรือนหอและเจ้าสาวออกจากห้องของตน
17. ให้บรรดาปุโรหิต คือผู้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์ร้องไห้อยู่ระหว่างเฉลียงกับแท่นบูชาและให้ทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงเวทนาประชากรของพระองค์ขออย่าทรงให้มรดกของพระองค์เป็นที่เยาะเย้ยหรือเป็นคำเปรียบเปรยเย้ยหยันท่ามกลางประชาชาติควรหรือที่เขาจะกล่าวท่ามกลางชนชาติทั้งหลายว่า‘พระเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน?’ ”
18. แล้วพระยาห์เวห์ทรงหวงแหนแผ่นดินของพระองค์และทรงสงสารประชากรของพระองค์
19. พระยาห์เวห์ทรงตอบประชากรของพระองค์ว่า“นี่แน่ะ เราจะส่งข้าว เหล้าองุ่นและน้ำมันให้แก่เจ้าเจ้าทั้งหลายจะอิ่มหนำสำราญเราจะให้พวกเจ้าไม่ถูกเยาะเย้ยท่ามกลางประชาชาติอีก
20. “เราจะถอนศัตรูทางเหนือให้ห่างไกลจากพวกเจ้าและไล่มันไปในแผ่นดินแห้งแล้งและร้างเปล่ากองหน้าของมันจะเข้าไปในทะเลด้านตะวันออกและกองหลังของมันเข้าไปในทะเลด้านตะวันตกกลิ่นเหม็นคลุ้งและกลิ่นเหม็นเน่าของมันจะขึ้นมาเพราะมันทำการใหญ่โตมาก