11. ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงระทดหดหู่ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญเนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะผลผลิตจากนาก็ถูกทำลาย
12. เถาองุ่นก็เหี่ยวแห้งต้นมะเดื่อก็เฉาไปทั้งต้นทับทิม และต้นอินทผลัมกับต้นแอปเปิลด้วยต้นไม้ทั้งหมดในนาก็เหี่ยวแห้งไปความยินดีก็ห่อเหี่ยวไปจากบรรดาบุตรของมนุษย์
13. ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดผ้ากระสอบและโอดครวญท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญบรรดาผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้าจงเข้ามาค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบเพราะว่าธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ขาดไปจากพระนิเวศพระเจ้าของท่าน
14. จงจัดพิธีอดอาหารจงเรียกประชุมทำพิธีจงรวบรวมพวกผู้ใหญ่และทุกคนที่อาศัยในแผ่นดินให้ไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านและร้องทูลต่อพระยาห์เวห์
15. อนิจจา วันนั้นเพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้แล้ววันนั้นจะมาเหมือนการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
16. อาหารก็ถูกเอาไปแล้วต่อหน้าต่อตาของเราไม่ใช่หรือ?ความร่าเริงและความยินดีก็ถูกเอาไปจากพระนิเวศพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?