15. พี่น้องของข้าก็เชื่อถือไม่ได้อย่างห้วยอย่างลำห้วยที่น้ำไหลล้น
16. ซึ่งมืดทึบไปด้วยน้ำแข็งและหิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น
17. ในฤดูร้อน มันก็หายไปเมื่อร้อน มันก็อันตรธานไปจากที่ของมัน
18. กองคาราวานหันออกจากทางของตนพวกเขาขึ้นไปยังที่ร้างเปล่า และพินาศ
19. กองคาราวานแห่งเทมามองหาน้ำกลุ่มคนเดินทางแห่งเชบารอคอย
20. เพราะพวกเขามั่นใจ จึงต้องอับอายเขามาถึงที่นั่นและตกตะลึง
21. บัดนี้ ท่านทั้งหลายเป็นอย่างนั้นสำหรับข้าพวกท่านเห็นสิ่งที่สยองขวัญก็กลัว
22. ข้าพูดหรือว่า ‘ขอของกำนัลข้าหน่อย’?หรือพูดว่า ‘ขอสินบนจากทรัพย์ของท่านให้ข้า’?
23. หรือว่า ‘ขอช่วยกู้ข้าจากมือของปฏิปักษ์’?หรือว่า ‘ขอไถ่ข้าจากมือของผู้บีบบังคับ’?
24. “สอนข้าซี แล้วข้าจะเงียบขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าผิดตรงไหน
25. คำซื่อตรงมีอำนาจมากจริงๆแต่คำตำหนิของท่านตำหนิอะไร?
26. ท่านคิดว่าท่านตำหนิถ้อยคำได้หรือเมื่อคำกล่าวของคนสิ้นหวังเป็นเพียงลม?
27. เออ ท่านทั้งหลายคงจะได้จับฉลากเอาลูกกำพร้าพ่อและต่อรองเอาเพื่อนของท่านเหมือนเป็นสินค้า
28. “แต่บัดนี้ ขอมองดูข้าเพราะข้าจะไม่โกหกต่อหน้าท่าน
29. โปรดหันมาคิดใหม่ อย่าทำผิดเลยเออ หันมาคิดใหม่เถอะ ข้ายังถูกอยู่
30. ลิ้นข้าพูดสิ่งใดผิดหรือ?ข้าไม่รู้ซึ้งถึงภัยพิบัติหรือ?