โยบ 39:5-16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

5. “ผู้‍ใด​ปล่อย​ให้​ลา‍ป่า​วิ่ง​กระ‌เจิง​ไป?ผู้‍ใด​แก้​เชือก​ที่​ผูก​ลา‍เปลี่ยว

6. ซึ่ง​เรา​ได้​ให้​ถิ่น​แห้ง‍แล้ง​เป็น​บ้าน​ของ​มันและ​ให้​ดิน‍เค็ม​เป็น​ที่​อาศัย​ของ​มัน?

7. มัน​เย้ย​เสียง​อึกทึก​ของ​เมืองมัน​ไม่‍ได้‍ยิน​เสียง​ตะ‌โกน​ของ​ผู้​ขับ‍ขี่

8. มัน​สำรวจ​ภูเขา​อัน​เป็น​ลาน‍หญ้า​ของ​มันและ​แสวง​หา​พืช‍เขียว​ทุก‍อย่าง

9. “วัว‍กระ‌ทิง​ยอม​รับ‍ใช้​เจ้า​หรือ?มัน​จะ​นอน​ค้าง‍คืน​อยู่​ที่​ราง‍หญ้า​ของ​เจ้า​หรือ?

10. เจ้า​เอา​เชือก​ผูก​วัว‍กระ‌ทิง​ให้​ลาก​ไถ​ได้​หรือ?มัน​จะ​ยอม​คราด​ที่‍ลุ่ม​ตาม​เจ้า​ไป​หรือ?

11. เจ้า​จะ​พึ่ง​มัน​เพราะ​แรง​มัน​มาก​ได้​หรือ?เจ้า​จะ​มอบ​งาน​ของ​เจ้า​ไว้​กับ​มัน​หรือ?

12. เจ้า​ไว้​ใจ​ว่า​มัน​จะ​กลับ‍มาและ​นำ​ข้าว‍ของ​เจ้า​มา​ที่​ลาน‍นวด‍ข้าว​หรือ?

13. “ปีก​ของ​นก‍กระ‌จอก‍เทศ​กระ‌พือ​ด้วย​ความ​ภาค‍ภูมิแต่​ปีก​และ​ขน​ของ​มัน​เหมือน​ของ​นก‍กระ‌สา‍ดำ​หรือ?

14. เพราะ​มัน​ละ​ไข่​ของ​มัน​ไว้​กับ​ดินให้​ไข่​อบอุ่น​อยู่​ใน​ดิน

15. ลืม​ไป​ว่า​ตีน​หนึ่ง​อาจ​จะ​เหยียบ​มัน​แหลกและ​สัตว์‍ป่า​แห่ง​ท้อง‍ทุ่ง​จะ​ย่ำ​มัน

16. มัน​รุน‍แรง​ต่อ​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​อย่าง​กับ​ไม่‍ใช่​ลูก​ของ​มันถึง​มัน​จะ​เหนื่อย‍เปล่า มัน​ก็​ไม่​ไย‍ดี

โยบ 39