โยบ 39:16-23 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

16. มัน​รุน‍แรง​ต่อ​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​อย่าง​กับ​ไม่‍ใช่​ลูก​ของ​มันถึง​มัน​จะ​เหนื่อย‍เปล่า มัน​ก็​ไม่​ไย‍ดี

17. เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​ทำ​ให้​มัน​ลืม​ปัญญาและ​มิ‍ได้​ทรง​ให้​มัน​มี​ความ​เข้า‍ใจ

18. เมื่อ​มัน​เร่ง​ตัว​เอง​ให้​หนีมัน​หัว‌เราะ‍เยาะ​ม้า​และ​คน​ขี่

19. “เจ้า​ให้​พลัง​แก่​ม้า​หรือ?เจ้า​เอา​ขน​ห่ม​คอ​ของ​มัน​หรือ?

20. เจ้า​ทำ​ให้​มัน​กระ‌โดด​อย่าง​ตั๊ก‌แตน​หรือ?เสียง​หาย‍ใจ​อัน​ดัง​ของ​มัน​น่า‍สะ‌พรึง‍กลัว

21. มัน​ตะ‌กุย​อย่าง​แรง และ​เต้น‍โลด​ด้วย​กำลังมัน​ออก​ไป​ปะทะ​อาวุธ

22. มัน​หัว‌เราะ‍เยาะ​ความ​กลัว และ​ไม่​ถอย‍หนีมัน​ไม่​หัน‍กลับ​หนี​ดาบ

23. แล่ง‍ธนู​กวัด‍แกว่ง​กระ‌ทบ​มันหอก​ใหญ่​ที่​แวบ‍วาบ​และ​หอก‍ซัด​กระ‌แทก​มัน

โยบ 39